اشاره: 28 جولاي 1902م - 115 سال پس از تولد كارل پوپر - كارل پوپر (1994-1902) انديشمند اتريشي- بريتانيايي سعادت را در فلسفه‌ورزي مي‌يافت و زندگي را جست‌وجويي ناتمام در پي آواز حقيقت مي‌خواند، متفكري سليم النفس و روشن‌انديش كه سده‌اي پر فراز و نشيب را زيست و در طول حيات خود آثاري ماندگار و خواندني خلق كرد. در فلسفه محض و مباحث تخصصي فلسفه علم همان قدر سرشناس شد كه در انديشه سياسي و اجتماعي و بر خلاف بسياري از اهالي فلسفه تنها به برج عاج مباحث انتزاعي بسنده نكرد و به عرصه عمومي گام گذاشت و پنجه در پنجه قدرتمندترين ايدئولوژي زمانه‌اش يعني ماركسيسم انداخت و با فلاسفه بزرگي چون افلاطون و ماركس به هماورد پرداخت. در اين نزاع سهمناك البته هجمه‌ها و تهمت‌هاي تلخي را به جان خريد، اما در آنچه حقيقت مي‌پنداشت، با كسي تعارف نكرد و اهل مجامله و سازش نبود. بازتاب انديشه‌اش در ايران نيز بدون حاشيه و دردسر نبود، اهل سياست زدگي در ايران، طرح انديشه او را با اهداف سياسي بازخواني كردند و بر اين اساس، گوهر استدلال‌هاي او را ناخوانده تخطئه كردند، غافل از اينكه برخوردي از اين دست با آثار او به اقبال گسترده‌تر آنها در ميان مخاطبان فارسي زبان انجاميد. در سال‌هاي آغازين سده بيست و يكم شايد محتواي به خصوص آثار سياسي و اجتماعي پوپر چندان محل توجه نباشد، اما ايستادگي او در طرح انديشه‌هايش و صراحت و سادگي بيانش آموزه‌اي آموزنده و راهگشاست. سالروز تولد كارل پوپر بهانه‌اي شد تا با سيامك عاقلي، پژوهشگر و مترجم كتاب عطش باقي (خود زندگي نامه فكري پوپر) كه در حال حاضر نيز در حال نگارش كتاب مستقلي درباره آرا و افكار اوست، درباره انديشه پوپر گفت‌وگو كنيم. عاقلي مي‌گويد در نزد روشنفكران فيلسوف‌مآب ما، ميل به مغلق‌گويي و دشوارنويسي وجود دارد كه پوپر، اين مغلق‌گويي را جنايت مي‌شناسد و اگر كسي در حوزه فلسفه به زباني ساده و همه فهم بيان مقصود كند، دلخور مي‌شوند و گمان مي‌كنند تفكر از مالكيت انحصاري آنها خارج شده است. او همچنين تاكيد مي‌كند كه در آينده ارزش و اهميت پوپر بيشتر معلوم خواهد شد زيرا اشكال پوپر اين است كه چندان به درد خودنمايي در حلقه‌هاي روشنفكري نمي‌خورد.